Martwicze zakażenie tkanek miękkich
Zakażenia skóry i tkanek miękkich – złożony i aktualny problem diagnostyczny i
terapeutyczny lekarza każdej specjalności medycznej.
Skóra wraz z jej przydatkami jest największym organem ochronnym
spełniającym funkcję bariery przed zakażeniami i innymi zagrożeniami ze
środowiska zewnętrznego. Czynnikami zapewniającymi funkcje ochronne są:
zwartość strukturalna, brak wilgotności powierzchni, niskie pH, czynność
gruczołów wydzielniczych – łojowych, hamujących wzrost mikroorganizmów.
Przerwanie ciągłości powłok skórnych naraża leżące pod nią warstwy tkanek
miękkich na rozwój zakażenia poprzez wytworzenie wrót infekcji. Większość
zakażeń tkanek miękkich jest powierzchowna, o stosunkowo łagodnym
przebiegu (róża, zapalenie tkanki łącznej – cellulitis, ropnie, czyraki) i nie
powoduje zagrożenia życia. To samo dotyczy większości zakażeń miejsca
operowanego; jedynie niewielka część takich zakażeń, tj. zakażenia głębokie
organu/jamy ciała, wymagają rozleglejszych interwencji chirurgicznych i
bardziej skomplikowanego leczenia (usunięcie implantu, drenaż jam ciała,
antybiotykoterapia dożylna). Na przeciwnym biegunie spektrum zakażeń tkanek
miękkich znajdują się zmartwiające zakażenia tkanek miękkich (NSTI,
necrotizing soft tissue infections) powodujące szybką i rozległą martwicę tkanek
prowadzącą do uogólnienia zakażenia, wstrząsu, niewydolności
wielonarządowej oraz śmierci, gdy nie są wcześnie rozpoznane, a leczenie nie
jest właściwe.

Tlenoterapia hiperbaryczna jest metodą coraz częściej stosowaną w leczeniu
ciężkich zakażeń tkanek miękkich, szczególnie zgorzeli gazowej. Zastosowanie
tlenoterapii hiperbarycznej ma charakter wspomagający główne składowe
leczenia, tj. interwencję chirurgiczną oraz szerokospektralną antybiotykoterapię.
Wilkinson i wsp. w prospektywnej pracy dotyczącej grupy 44 chorych z Nano
Science and Technology Institute wykazali, że terapia ta zwiększa szanse
przeżycia, redukuje częstość amputacji w obrębie kończyn oraz zwiększa
odsetek przeżyć odległych. Z pracy tej wynika, że najsilniejszy związek z
przeżyciem ma właśnie zastosowanie tlenoterapii hiperbarycznej. Nieswoiste
działanie stymulujące tlenoterapii hiperbarycznej to przyspieszanie gojenia ran
poprzez pobudzanie proliferacji fibroblastów i śródbłonka naczyniowego.
Zwiększone utlenowanie tkanek usprawnia działanie niektórych antybiotyków
(tlenozależna pompa transportująca przezbłonowo aminoglikozydy do wnętrza
komórki bakteryjnej); hipoksja tkankowa ogranicza aktywność pewnych
antybiotyków (wankomycyna, ciprofloksacyna). Hiperbaria tlenowa wykazuje
też działanie immunomodulujące i zmniejsza produkcję cytokin prozapalnych
przez leukocyty obojętnochłonne aktywowane przez produkty bakterii
(paciorkowcowe egzotoksyny oraz toksyna q produkowana przez laseczki

rodzaju Clostridium). Tlenoterapia hiperbaryczna moduluje także interakcję
między neutrofilami i komórkami śródbłonka naczyniowego.
Normobaria realizuje wszystkie pozytywne działania Hiperbarycznej Terapii
Tlenowej (HBOT) w dodatku powiększając ich efektywność dzięki
dwutlenkowi węgla i wodorowi, jednocześnie eliminując wszystkie jej
zagrożenia i ryzyka jak i wszelkie jej niedogodności.