Zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego
Hiperbaria tlenowa w powiązaniu z innymi metodami medycyny fizykalnej otwiera nowe możliwości wykorzystania tej metody leczniczej w przypadku schorzeń układu trawiennego.
Choroba wrzodowa
Z przeprowadzonych badań wynika, ze u chorych, u których rutynową farmakoterapię skojarzono z terapią polem magnetycznym, akupunkturą i hiperbaryczną terapią tlenową uzyskano najlepsze wyniki osiągając aż 93,7% wyleczeń (w przypadku samej farmakoterapii 73,3% wyleczeń). Terapia z użyciem tlenu hiperbarycznego jest szczególnie zalecana starszym pacjentom z wrzodami trawiennymi, u których współistnieje miażdżyca i choroba wieńcowa, zastosowanie terapii skojarzonej poprawia efekt leczniczy i przyspiesza gojenie się nadżerek i owrzodzeń. U chorych leczonych H2 blokerami z powodu wrzodów dwunastnicy, po zastosowaniu terapii hiperbarycznej obserwuje się wzrost stężenia prostaglandyny PGE w soku żołądkowym. Prostaglandyna jest odpowiedzialna między innymi za regulację mikrokrążenia i stymulację produkcji wodorowęglanów. Terapia hiperbaryczna stosowana jako metoda uzupełniająca, z powodu perforacji wrzodów żołądka i dwunastnicy, dwukrotnie skraca czas trwania rehabilitacji po zabiegowej i zmniejsza o ponad 50% liczbę powikłań pooperacyjnych. U chorych z zaburzeniami hemodynamicznymi i oddechowymi w przebiegu krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego, stanowiącym powikłanie choroby wrzodowej, obserwuje się lepszą kompensację hemodynamiczną układu krążenia oraz brak konieczności stosowania oddechu wspomaganego.
Niedrożność jelit
Znacząca redukcja objętości gazów jelitowych, zmniejszenie średnicy niedrożnych pętli jelita, poprawa kurczliwości jelit – przywrócenie prawidłowej perystaltyki, dotlenienie ściany jelita poprawia przeżywalność tkanek w obszarze objętym niedrożnością i przywraca prawidłową motorykę, przepona powraca do normalnej pozycji, co przywraca prawidłową wentylację i sprzyja poprawie powrotu żylnego. Stosowanie tlenu hiperbarycznego pobudza antybakteryjne czynności leukocytów i prowadzi do zahamowania namnażania się bakterii i znacznej redukcji ilości produkowanych przez nie endotoksyn.
Niedrożność jelit w przebiegu choroby Hirschprunga lub innych wad rozwojowych odbytu i odbytnicy
Wprowadzenie terapii hiperbarycznej, jako metody uzupełniającej leczenie operacyjne, pozwala na skrócenie okresu odżywiania pozajelitowego oraz znaczące zmniejszenie powikłań ropnych i septycznych, poprawia ukrwienia ścian jelit, zmniejszenie refluksu żołądkowego oraz zmniejszenie występowania zakażeń bakteriami beztlenowymi.
Inne choroby jelit
Przydatność hiperbarycznej terapii tlenowej potwierdzono w leczeniu infekcji krocza i miednicy mniejszej stanowiących powikłanie po zabiegach chirurgicznych w obrębie odbytu, popromiennych uszkodzeń odbytu po zabiegach radioterapii narządów miednicy mniejszej oraz przewlekłej szczeliny odbytu. Hiperbaria tlenowa przynosi dobre rezultaty, jako leczenie wspomagające w nieswoistym zapaleniu jelita grubego.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B
Duża efektywność terapii hiperbarycznej – obniżenie aktywności aminotransferazy alaninowej i gamma – glutamylotranspeptydazy, stężenia IgG i IgM, a także wartości markerów aktywności procesu zapalnego w wątrobie.
Przeszczep wątroby
Istotnie zmniejsza ryzyko powstawania zakrzepicy w naczyniach przeszczepionej wątroby, redukuje ilość powikłań septycznych, zmniejsza ilość koniecznych retransplantacji. Wdrożenie hiperbarii tlenowej po zabiegu częściowej resekcji miąższu wątroby normalizuje stężenie glutaminy w surowicy będącego wskaźnikiem powrotu prawidłowej funkcji wątroby po przebytej operacji.
Ropień okołotrzustkowy
Złagodzenie dolegliwości bólowych, normalizacja temperatury ciała, oraz zmniejszenie rozmiarów ropnia.
Normobaria realizuje wszystkie pozytywne działania Hiperbarycznej Terapii Tlenowej (HBOT) w dodatku powiększając ich efektywność dzięki dwutlenkowi węgla i wodorowi, jednocześnie eliminując wszystkie jej zagrożenia i ryzyka jak i wszelkie jej niedogodności.